هدف از این تحقیق بررسی رسانه و جامعه ی اطلاعاتی با فرمت docx در قالب 48 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

مقدمه

اینترنت

پیدایش اینترنت

کاربردهای اینترنت

ویژگی­های اینترنت

کاربران اینترنت

نارسایی­های اینترنت

رسانه­های نوین

رسانه­های نوین و شهروندی

نقش رسانه­های نوین در توسعه اصول دموکراتیکرسانه­های نوین و افزایش آگاهی­های سیاسی

جامعه اطلاعاتی

جامعه شبکه­ای

پیشینه

منابع

امانوئل کستلز، تعریف جامعی از فن­آوریهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی عنوان می­کند که عبارت است از: مجموعه­ای همگرا از فن­آوری­ها در میکروالکترونیک­ها، رایانه­ها، ارتباطات راه دور، مخابره و پخش و الکترونیک­های نوری می­باشند.سه نوآوری مهم در دهه 1980 و 1990 کار پیوند بین فن­آوریهای ارتباطی و فن­آوریهای اطلاعاتی را آسانتر و عملی­تر ساختند. اولی عبارت است از: اختراع کابلهای نوری پهن باند و با ظرفیت انتقال حجم عظیمی از اطلاعات به صورت متن، تصویر، صدا، گرافیک و جایگزین ساختن آنها به جای سیم­های مسی. دوم، دیجیتال­سازی فزاینده داده­ها و اطلاعات در اشکال گوناگون و سوم، اختراع ابزاری به نام مودم است.

اختراعات و نوآوری­های فوق باعث پیدایش شبکه­های الکترونیکی و ابربزرگراه­های اطلاعاتی شد. از طریق این شبکه­ها این امر امکان­پذیر گردید که داده­ها بین رایانه ­ها در سراسر جهان مبادله گردد. این امر نقطه عطفی در تکامل انقلاب فن­آوریهای اطلاعاتی در پایان قرن بیستم بود و ارتباطات و تعامل انسانی را به سطوح جدیدی، بالا برده ­است. (صدوقی 1382، صفحات 54 الی 56)

ویژگی دهه­های اخیر، توسعه سریع میکرورایانه­ها، سیستم­های پخش ماهواره­ایی و شبکه­های رایانه­ای یا به عبارتی توسعه تلماتیک­هاست. رایانه­های جدید، امکان دسترسی افراد را به اطلاعات در سطحی گسترده و در مناطق دور دست میسر کرده ­است. حافظه­های قویتر، داده­های بیشتری را در دسترس بشر قرار می­دهند. ابزار و ادوات امکان برقراری ارتباط قویتر را بین افراد و سیستم­های رایانه­ای از طریق متن و تصویر فراهم می­کنند. شبکه­هایی با سرعت بالا از جمله یوزنت و اینترنت، هزاران سیستم رایانه­ای را در سراسر دنیا به هم ارتباط داده­اند. ماهواره­ های ارتباطی مرزهای ملی را محو کرده­اند. تبدیل پیامهای آنالوگ به دیجیتال یا دیجیتالی شدن، ظرفیت مجاری ارتباطی را بالا برده و شانس انتخاب بیشتری به کاربران داده ­است. (پاکروان، 1383، ص 4)