هدف از این پایان نامه جایگاه مهارت‌های یادگیرنده الکترونیکی در برنامه درسی دانشگاه‌های مجازی می باشد.

   با توجه به تمام مزایا و منافعی که از یادگیری به شیوه‌ی الکترونیکی برشمردیم، استقبال از آن روز به روز در حال افزایش است و استفاده از آن بیش از پیش عمومیت پیدا می‌کند. از آن جا که کیفیت دوره‌های آموزش الکترونیکی مبتنی بر یادگیرنده محوری است، نظر دانشجویان را به خود جلب کرده است. این امر احتمال ادامه‌ی تحصیل در این دوره‌های آموزشی را برای دانشجویان بیشتر می‌کند(پالوف و پرات،6:1384). فن‌آوری‌های اطلاعات و ارتباطات امروزه به طور وسیع بر محیط آموزش، شیوه‌های آموزش، مدیریت نظام آموزشی و مدیریت برنامه درسی تاثیر گذاشته است. اما اثر بخشی آموزشی محیط‌های آموزش مجازی فقط تحت تأثیر مواد آموزشی قرار نمی‌گیرد، بلکه متأثر از کلیه اجزاء محیط آموزشی و بیش از هر چیز متأثر از برنامه درسی است(پالیکاس ،2009). 

    بنابراین ضروری به نظر می‌رسد که تعلیم و تربیت و عناصر آن همچون برنامه درسی نیز متناسب با تحولات پیرامونی دچار تحول شوند و تغییر یابند تا یادگیری در آن بهتر صورت گیرد. در محیط یادگیری مجازی دانشجو برای دسترسی به محتوای آموزشی، انجام فعالیت‌های یادگیری، شرکت در بحث‌های هم‌زمان و ناهم‌زمان به ابزارها و نرم‌افزارهای گوناگون نیاز دارد و علاوه بر دسترسی به این ابزارها، باید مهارت‌های کار با آنها را نیز داشته باشد.  با استفاده از مهارت‌ها و نرم افزارهای مربوط به سیستم‌های آموزش الکترونیکی می‌توان به سرعت محیط‌های آموزشی موثر و کارا را با بهره‌گیری از عناصر متفاوت آموزشی ایجاد کرد.  در محیط مجازی یادگیرنده الکترونیکی باید بتواند ابزارهای ارتباطی مانند:

پست الکترونیکی، پیام رسان‌های فوری ، ویدئو کنفرانس‌ها و ابزارهای گفتگوی متنی و صوتی را به کار گیرد، از ابزارهای جستجو مانند موتورهای جستجو و دایرکتوری‌ها با مهارت بهره گیرد و با استفاده از برخی ابزارهای نسل دوم وب مانند وبلاگ‌ها، ویکی‌ها و تالارها ایده‌های خود را در محیط آن‌لاین منتشر و در معرض قضاوت دیگران قرار دهد. در این محیط دانشجو به دلیل راحتی دسترسی به منابع اطلاعاتی گوناگون و مشاهده نظرهای مختلف در تالارها و سایر ابزارهای اجتماعی با نظرها و طرح‌های گوناگون درباره یک موضوع یا مسئله روبرو می‌شود، لیکن برخی از نظرها و دیدگاه‌هایی که در منابع محتلف مطرح می‌شوند، ممکن است با یکدیگر همخوانی نداشته و در مواقعی نیز با هم متناقض باشند، از این رو دانشجو با در کنار هم قرار دادن اطلاعات جمع‌آوری شده می‌تواند متناسب با مسئله راه‌حل یا راه‌حل‌ها را ارائه کند(سراجی،1391). 

   دانشجویان با استفاده از موتورهای جستجو به منابع و اطلاعات گوناگون دست می‌یابند لیکن برای تعیین اعتبار اطلاعات، تشخیص صحت و سقم و سودمندی آنها، باید اطلاعات به دست آمده را به دقت به طور مجدد بررسی کنند، بنابراین کسب  مهارت‌های تفکر انتقادی به آنها در بررسی اطلاعات کمک می‌کند و دانشجویانی که مهارت تفکر انتقادی بالایی دارند، در به کارگیری و استفاده از محیط یادگیری اینترنتی اثربخشی بیشتری دارند(باراک ،2005).     در محیط یادگیری مجازی، دانشجو برای شرکت در بحث‌های هم‌زمان و ناهم‌زمان باید بتواند متناسب با نیازها و چالش‌های ذهنی، پرسش‌های خود را طرح کند. این نکته در بحث‌های هم‌زمان از جهت وجود فاصله مکانی میان دوطرف، ارتباط و محدودیت زمان در اختیار و در بحث‌های ناهم‌زمان به سبب نبود علائم غیر کلامی، حائز اهمیت است. بدین لحاظ دانشجویانی که با فنون پرسشگری، بیشتر آشنایی دارند، در بحث‌های مجازی هم‌زمان، بهتر و موثرتر مشارکت می‌کنند و عمیق‌تر از دیگران مفاهیم درسی را یاد می‌گیرند(سراجی،1392)

   در محیط یادگیری مجازی، محتوای آموزشی به صورت خودآموز و چند رسانه‌ای به دانشجو ارائه می‌شود. از این رو دانشجو باید بتواند از محتوای خودآموز، یادداشت برداری و یادداشت سازی کند. برای فهم بهتر محتوای درسی، ارائه‌های متنی، صوتی یا تصویری را در قالب‌هایی دیگر سازماندهی کرده، ساختاری جدید از آن ارائه دهد و با برقراری ارتباط میان مطالب چند رسانه‌ای به آنها معنا بخشد. همچنین یادگیرندگان در محیط مجازی برای جستجو و دسترسی به منابع مورد نیاز از میان منابع مختلف به برنامه‌ای نیاز دارند تا بر اساس اهداف مطالعه به جستجوی منابع بپردازند و زمان مورد نیاز را نیز بر این اساس تنظیم و مدیریت کنند. در این محیط یادگیرندگان برای شرکت در بحث‌هایی که با اهداف درس و زمان در اختیار آنها تناسب داشته باشد و به طور مداوم، میزان اثربخشی شرکت در این گونه بحث‌ها را ارزیابی کنند نیازمند مهارت‌های فراشناختی می‌باشند. بر اساس این مهارت‌ها دانشجویان مجازی می‌توانند برای برقراری ارتباط‌های هم‌زمان و ناهم‌زمان، برنامه‌ای تنظیم کنند و فعالیت‌های خود را بر اساس آن پیش ببرند. آنها باید الگو، طرح و نقشه‌ای برای موفقیت تحصیلی ترسیم کرده، متناسب با موقعیت و شرایط خود آن را به کار گیرند. یادگیرندگانی که مهارت مدیریت زمان و برنامه‌ریزی ندارند، فعالیت‌های یادگیری و مشارکت خود در محیط مجازی ناهم‌زمان را به تعویق می‌اندازند. با توجه به ماهیت غیرخطی، چند رسانه‌ای و ابر رسانه‌ای محتواهای محیط یادگیری مجازی، یادگیرندگان برای پیشرفت در درس باید منابع و پیوندهایی متعدد را پیگیری کنند. آنها برای پیگیری پیوندها به مهارت خودکنترلی و خودنظم‌دهی نیاز دارند تا در راستای دنبال کردن پیوندها از مسیر اصلی اهداف درس، منحرف نشوند. بنابراین یادگیرندگان برای پیگیری موثر فرایند یادگیری خود در این محیط باید مهارت‌های شناختی و فراشناختی داشته باشند(همان). 

فهرست مطالب

2    مقدمه    11
2-1    فناوری اطلاعات و ارتباطات    12
2-2    تعامل در آموزش از راه دور    13
2-2-1    تعامل استاد – دانشجو    14
2-2-2    تعامل دانشجو – دانشجو    14
2-2-3    تعامل دانشجو – محتوا    14
2-2-4    تعامل استاد – محتوا    15
2-2-5    تعامل استاد – استاد    15
2-2-6    تعامل محتوا - محتوا    15
2-3    مراحل تکامل فناوری آموزشی    16
2-3-1    فناوری توزیعی    17
2-3-2    فناوری اشتراکی    17
2-3-3    فناوری تعاملی    18
2-4    نظریه‌های مورد استفاده در فناوری‌آموزشی    19
2-4-1    نظریه رفتارگرایی    20
2-4-2    نظریۀ شناخت گرایی    20
2-4-3    نظریۀ سازنده گرایان    21
2-5    دسته‌بندی آموزش الکترونیکی    22
2-5-1    یادگیری شخصی    22
2-5-2    یادگیری جمعی    22
2-5-3    کلاس های مجازی    23
2-6    آموزش از راه دور    23
2-6-1    نسلهای آموزش از راه دور    26
2-6-2    تاریخچه آموزش از راه دور در ایران    28
2-7    آموزش مجازی    28
2-7-1    شیوه‌های آموزش مجازی    32
2-7-2    عناصر آموزش مجازی    34
2-7-3    هدف‌های برنامه درسی    34
2-7-4    فعالیت‌های یادگیری    35
2-7-5    مواد و منابع یادگیری    35
2-7-6    محتوای الکترونیکی    36
2-7-7    استانداردهای محتوای الکترونیکی    37
2-7-8    ابرداده ها    37
2-7-9    بررسی استانداردهاي آموزش و فراگیري الکترونیکی    38
2-7-10    سامانه مدیریت یادگیری    39
2-7-11    نقش معلم در محیط‌های یادگیری الکترونیکی    41
2-7-12    مهارت‌های موردنیاز یادگیرنده الکترونیکی    43
2-7-13    مهارت به کارگیری رایانه    48
2-7-14    مهارت در به کارگیری ابزارهای اینترنتی و سامانه‌های مدیریت یادگیری    48
2-7-15    مهارت در به کارگیری تجارب اولیه    48
2-7-16    مدیریت زمان    49
2-7-17    مهارت‌های زبانی    49
2-7-18    مهارت‌های نوشتاری    50
2-8    رضایت تحصیلی    60
2-8-1    خودتوانی اینترنتی یادگیرنده    62
2-8-2    پاسخگویی به موقع مدرس    63
2-8-3    انعطاف پذیری دوره یادگیری الکترونیکی    63
2-8-4    کیفیت دوره یادگیری الکترونیکی    63
2-8-5    کیفیت فناوری    63
2-8-6    سودمندی سامانه    64
2-8-7    سهولت استفاده از سامانه    64
2-8-8    تنوع در ارزیابی    64
2-9    پیشرفت تحصیلی    65

2-10    ارزشیابی کیفیت دوره‌های یادگیری الکترونیکی    68

2-11    جایگاه مهارت‌های یادگیرنده الکترونیکی در برنامه درسی دانشگاه‌های مجازی    70
2-12    پیشینه پژوهش    74
2-12-1    پژوهشهای انجام شده خارجی    74
2-12-2    پژوهشهای انجام شده داخلی    78
2-13    جمع بندی    87

منابع و مآخذ
منابع فارسی    
منابع انگلیسی